پرسمان عاشورایی: عزاداری

عزاداری و سوگواری برای همه ائمه علیهم السلام که گرفتار مصائب گردیده و یا بوسیله زهر به شهادت رسیده اند مورد علاقه و توجه معصومین علیهم السلام بوده است . خصوصا در مورد ابا عبد الله الحسین ( ع ) که پیشاپیش از طرف خود پیامبر اکرم صلی الله علیه واله و نیز از طرف ائمه و اهل بیت علیهم السلام بر زیارت بزرگداشت و عزاداری گریستن و بر پای مراسم ماتم توصیه هایی صادر و بر آنها تاکید شده است. علاوه برا این که طبق روایاتی روشن می شودکه از زمان حضرت آدم ( ع) ذکر امام حسین علیه‌السلام و گریه کردن بر مصیبت ایشان بوده است. همچنین روایاتی هست که همه انبیاء و اولیاء و فرشتگان آسمانی برای آن حضرت گریه کردند .

از سوی دیگر رفتاری که خود ائمه علیهم السلام در بزرگداشت این مراسم داشته اند قابل توجه است مثلا به کسانی که مرثیه می گفتند و شعر می سرودند صله های فراوان می دادند و از آنها بسیار تمجید می کردند. در ایام عزاداری در بیوت خود مراسم عزاداری تشکیل می دادند شاعری را دعوت می کردند تا   مرثیه بخواند حتی حضرت زینب کبری سلام الله علیها و سایر زنان در همان دستگاه حکومت بنی امیه به عزاداری پرداختند یزید لعنت الله علیه هنگامی که دریافت با واقعه کربلا نه تنها حکومت اموی را مستحکم نساخت بلکه بیشتر رسوا گردیده و از آن واقعه ابراز پشیمانی نمود و به اهل بیت امام حسین علیه‌السلام گفت: شما دوست دارید در شام بمانید یا به مدینه باز گردید؟ اهل بیت گفتند ما برای حسین  علیه‌السلام عزاداری نکردیم فعلا می خواهیم عزاداری کنیم یزید اجازه داد و خانه ای در اختیار ایشان قرار داد و هفت روز دردمشق پایتخت حکومت بنی امیه به عزاداری  پرداختند تمام زنان قریش و هاشمی که در شام زندگی می کردند حتی زنان بنی امیه و خانواده یزید لباس سیاه پوشیدند و در عزا حسینی شرکت کردند: نمونه ای از این روایات :

1- آنچه در کربلا گذشت، آیه الله محمد علی عالمی ، ص 356

2 - مرحوم علامه مجلسی در بحار ، ج 44 ، ص 289و291و293 می فرماید در بعضی از تالیفات معاصرین مورد وثوق دیدم که روایت شده وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه واله فاطمه زهرا سلام الله علیها را از شهادت امام حسین و مصائب آ ن حضرت با خبر ساخت فاطمه سلام الله علیها شدیدا گریه کرد و گفت: پدر در چه زمانی این اتفاق می افتد؟ رسول خدا صلی الله علیه واله فرمود: در زمانی که نه من باشم و نه تو و نه علی .

زهرا سلام الله علیها که این سخن را شنید گریه اش شدید تر شد و عرض کرد: پس چه کسی برای فرزندم اقامه عزا می نماید و گریه می کند؟

رسول خدا صلی الله علیه واله فرمود: زنان امتم بر زنان اهلبیت من و مردان آنها بر مردان اهلبیت من می گریند و هر ساله اقامه عزا خواهند نمود و چون قیامت بر پا شود تو شفیع زنان خواهی شد و من شفیع مردان و هریک از آنها که بر مصیبت حسین گریه کرده باشند دستشان را می گیریم و وارد بهشت می کنیم .

امام صادق علیه‌السلام به فضیل فرمود: { آیامجالس عزا بر پا می کنید و از اهل بیت و آنچه بر آنان گذشته است صحبت می دارید؟ فضیل گفت: آری قربانت گردم ؛ امام فرمود اینگونه مجالس راد وست دارم پس امر ما را زنده گردانید که هر کس امر ما را زنده کند مورد لطف و مرحمت خدا قرار می گیرد فضیل هر کس  از ما یاد کند یا نزد ا واز ما یاد کنند و به اندازه بال مگس اشک بریزد ، خدا گناهانش را می آمرزد .پس عزاداری برای ابا عبدالله علیه‌السلام  پیشینه ای به قدمت تاریخ بشریت دارد .

 جواب سؤال دوم:

از آنجا که تا قبل از دوره صفویه دولت های غیر شیعی و ظالم و حتی ضد شیعی بر مسند حکومت بودند ، شیعیان گاه مجبور بودند این مراسم را مخفیانه بر گزار کنند اما در دوره صفویه که دولت مردان شیعی روی کار آمدند شیعیان آزادی عمل بیشتری پیدا کردند و مجالس سو گواری بیشتری پیدا کرد ، پس زمینه بوجود آمده عزاداری ازدوره صفویه نیست .

 

منابع:

 

1-بحار، ج 44، ص 282و289

2- آنچه در کربلا گذشت ، آیه الله محمد علی عالمی.

3-آذرخش دیگر از آسمان ، کربلا استاد محمد تقی مصباح یزدی.

4-چهل حدیث عزاداری ، جواد محدثی .

منبع: http://www.epaqr.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=974:1391-09-08-16-14-08&catid=126:1391-09-08-06-58-24&Itemid=223