چند خط زندگی
یا حق
گاهی یک سلام با لبخندی از روی مهر همان رسالت است با کلی عظمت و ابهت و گاهی پایه ریزی یک نظام و من مایلم با رسالتم معرفی شوم، طلبه ایی هستم به نام محمد و تنها دلیلی که اگر محقق شود حتما به خودم خواهم بالید، ادای این رسالت است.
متولد بام ایران و فارغ التحصیل دبیرستان معارف اسلامی. بعد هم قم و درس و بحث طلبگی. قم را هم باید چشید زیاد نمی شود توصیفش کرد: از همجواری حضرت معصومه - سلام الله علیها- توفیق زیارت علما، از جو بسیار سیاسی، از تجربه مواجه با افرادی که سالیان زیادی در قم هستند ولی قمی نیستند و ... .
شاید که نه! حتما اگر داستان نویس بودم باید از اوج شروع می کردم، اوج این چند خط زندگی، سلام صبحگاه و شامگاه به حضرت سلطان، امام رضا – سلام الله علیه – است. مشهدی شدم درست مانند قمی هایی که گفتم.
مشهد و دانشگاه و درسهای حوزه که در دانشگاه می خواندم و تشکیل خانواده! و آقا محمد ابراهیمی که سه سال بعد همه چیز را تحت الشعاع قرار داد.
تجربه برخی عرصه های اجرایی هم، قبل از اتمام دانشگاه رقم خورد. مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان و خداوند حفظشان کند حاج آقای نظافت را.
به خاطر نه ایی که نگفتم سر از ساختمان شیشه ایی صدا و سیما در آوردم: مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما شعبه خراسان رضوی. تازه تاسیس و کلی فعالیت.
الان هم حرم و شرمنده الطاف حضرت بیشتر از همیشه.
یکی دو جلد تالیف کتاب، نوشتن چند مقاله، دو سه ترجمه مقاله، چند عنوان ملی و بین المللی، سپری کردن برخی دوره ها، ادامه تحصیل در مقطع دکتری و ... در مقابل آن سلام با لبخندی از روی مهر -تو بخوان رسالت- کم جلوه می نماید.
امسال(1391)
مهرماه هم آقا محمد حسن به جمع ما پیوست و رنگ و بوی بهار را با خود
ارمغان آورد. برای او و برادرش و تمامی فرزندان این سرزمین بهترین ها را
مسالت می نمایم.
در این عالم اگر سود است با درویش خورسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خورسندی