پرسمان عاشورایی: کربلا و مظلوم نمایی؟

باید دانست هرگاه «حقانیت » با «مظلومیت» آمیخته شود ماندگاری آن در طول و عرض تاریخ بیشتر خواهد بود و عواطف و احساسات همه اقشار مردم و حتی غیر مسلمانان را به خود جلب خواهد کرد.

هنر امام حسین علیه‌السلام در این بود که از یک سو حفظ عزت و شرافت ، آمادگی خود را برای شهادت در موقعیتهای مختلف اظهار می کرد و از سوی دیگر به گونه ای مظلومانه با دشمن اتمام حجت کرد؛ تا در صحنه های مختلف چهره ظالمانه دشمن برای طول تاریخ رسوا شود.

ناگفته نماند دشمنان کینه ورز دو ویژگی شاخص دارند؛

1. خباثت درونی آنها؛ به طوری که در برابر هر نوع رفتار انسانی و معنوی پرخاش می کنند و با دیدن پاکان و وارستگان ، جایگاهی برای خود در میان مردم احساس نمی کنند.

لذا سعی می کنند خوبان را از بین ببرند و یا از صحنه اجتماع دور کنند.

2. پس از انجام جنایت سعی می کنند آثار جنایت را از بین ببرند تا نفرت عمومی مردم دامنگیر آنها نشود و در صفحات تاریخ آثار جنایات آنها محو شود. در مقابل اولیای خداوند ؛ دو ویژگی شاخص دارند؛

1. اقتضای ذاتی و درونی آنها، انسانیت و معنویت است. و از خود خویشتن داری لطف حتی به دشمن ، اتمام حجت و ... را نشان می دهند.

2. علاوه بر اینکه نقطه ضعفی از خود نشان نمی دهند ، توطئه دشمن را در پوشاندن جنایت خنثی می کنند. از این رو بدون اینکه قصد خودنمایی داشته باشند به برگزاری نماز در معرکه جنگ و تلاش برای رساندن آب به اطفال تشنه و موعظه صفوف دشمن و ... اقدام می کنند.

در اینجا ست که دشمنان بخاطر خباثت درونی خود چهره ظالمانه خود را آشکار می کنند. و مظلومیت واقعی اولیای خدا نمایان می شود.

به عبارت دیگر می توان گفت سنت خداوند بر این است که صحنه های امتحان پیش آید تا رو سیاهی سنگ دلان آشکار شود و سفید رویی پاک دلان نمایان گردد. و هنر اولیای خدا این است که به عنوان خلیفه خدا به بهترین شکل و ماندگارترین روش، این کار را انجام می دهند.

منبع:http://www.epaqr.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=979:1391-09-08-16-26-46&catid=126:1391-09-08-06-58-24&Itemid=223